Binnenkijken in Mijn Studieproces: Onderzoek naar Huiselijk Geweld en EU-Besluitvorming

Momenteel werk ik aan twee opdrachten tegelijk voor mijn studie. Eén is een portfolio-opdracht over besluitvorming in de EU, de ander een onderzoeksopdracht. Gelukkig kon ik de onderzoeksvragen zelf bepalen, wat meteen een stukje vrijheid geeft.

Voor mijn onderzoeksopdracht richt ik mij op een onderwerp dat mij nauw aan het hart ligt: hoe worden vrouwelijke slachtoffers van huiselijk geweld, met een migratieachtergrond in Leeuwarden, beschermd en ondersteund? Voor mijn portfolio-opdracht duik ik in hoe het besluitvormingsproces binnen de EU verloopt rondom gerelateerde mensenrechtenregelgeving, inclusief de betrokken stakeholders en hun standpunten.

Ik werk aan twee tegelijk zodat ik hopelijk grotendeels dezelfde personen kan interviewen voor deze twee onderwerpen. Ik vind het namelijk nog steeds best lastig om anderen een gunst te vragen.

Het zijn flinke opdrachten en ik probeer er elke dag aan te werken wanneer de kleine kinderen naar school zijn en de jongste een dutje doet. Binnenkort ga ik professionals interviewen. Daar kijk ik enerzijds ontzettend naar uit, maar tegelijkertijd vind ik het ook spannend. Weet ik wel genoeg? Heb ik voldoende voorbereid? Toch nog maar een keer alles doornemen… En daarnaast: heb ik oppas voor de jongste? Werkt Marcos thuis zodat ik de auto heb en makkelijk kan navigeren tussen mijn rol van student en moeder?

Het interviewen zelf vind ik wel heel leuk- als ik er eenmaal ben. Het doet me denken aan mijn tijd dat ik lezingen gaf en mijn podcast maakte. Dat contact met mensen, het luisteren en ontdekken, geeft zoveel energie.

Voor nu print ik mijn opdrachten nog even uit. Iets fysieks in mijn handen hebben werkt voor mij altijd beter. Dan kan ik rustig nakijken of ik aan alle parameters voldoe en hopelijk met een gerust hart de volgende stap zetten.